Yamanoğlu Aşireti'nin En Büyük Oğlu Kerim

– Kardeşim sen nerede oturuyorsun? Nereden geldin sen buraya?
– İnan ki kapının önünde oturuyordum. Hemşire hanım çağırınca kapının önünden kopup geldim. He vallah.
– (Simdi katil olasım geliyor!) Peki peki. Düştükten sonra hiç kustu mu bu çocuk?
– Hangi çocuk doktor bey?
– Evladım! Biz kimden söz ediyoruz; kaç tane çocuk var?!.
– Ellerinden öper, iki garıdan dokuz bala doktor abey. Yedi de gız var. Beş de ömrünü sana veren var. Allah vermiiiş, Allah aldı, biz ne diyek.
– Yavrum. Bırak bunları simdi! Ben. bu çocuğu söylüyorum.
– Doktor beyim, bana yafrim deme. Ben tavuk balası mıyam?
– (Allahım sen sabır ver...) Bey. Beni dinle. Bu çocuk düştükten sonra hiç kustu mu?
– Allah seni inandırsın, kusmadı. Ama zaman zaman çeviriyor.
– Kafasını mı çeviriyor?
– Kafasını da çeviriyor.
– (Yarabbim, sen bilirsin...) Ne tarafa çeviriyor?!.
– Bazen sağaaa, bazen sola. Hiç unutmam, geçen ramazandı; Artos dağlarına doğru çevirmişti...